عمى صابر
عمى صابر اسمه صابر
بس صابر مكنش اسمه
لماشفته قرأت ملامحه
الزمن باين فى وشه
من سكاته سمعت صوته
من فطارة عرفت عشته
كان بيفطر لقمه ناشفه
جنب عيشه بصله ومشه
عمى صابر راجل صبور
كان ميعرفش الغرور
الزمن قدامه يجرى
مرة يخدم فى القبور
مرة يخدم فى القصور
وهو كل ملكه شمعه وباجور
رغم فقرة كان كريم
يكفى أنه عاقل حكيم
كاتب عالحيطه جنبه
لو حياتك فيها ضلمه تبقى جاهل
قبل سؤالى قلى العلم نور
ياعمى صابر ازاى بتصير
قلى التاريخ يجاوب
مهما كان الظلم غالب
لازم الحق يظهر ويغلب
شمس بكرة نورها غالب
شفت يوم مرة الليل يدوم
حتى تلقى دايما فى الليل نجوم
مهما كانت وزادت الغيوم
عمى صابر شاف كتير
شاف حاكم همه الفقير
والمحاكم الغفير والوزير
شاف حاكم خالى الضمير
كان ممثل بدرجه قدير
شاف حاكم فى المحاكم
بالامانه عمرة ماخاف مالمصير
عمى صابر عندة كتير
بس قالى كلمه فيها كتير
قالى الناس بتصبر
بس بتفجر لما يبقى الحاكم ضرير
يبقى شايف الغلابه جوعها خير
عمى صابر قام وسبني
تحياتى
محمد محمود عبد الدايم