مش لاقى حد أكلمه!
الزحام...
والضجيج...
وإللى خايف م المنام
الكابوس إللى مايرحم
رحلته جوّه الظلام
كتير أتوه ويّا الكلام
مش لاقى حد أكلمه
أحكى له أحلامنا البريئه
حنّطوها فى التابوت
صنّفوها بوّبوها
تبقى_مدْفن_للحقيقه
مش لاقى حد أكلمه
أفرش له حب وفضفضه
عن قصة العشق القديم
الوداع قبل البدايه
إللى يحضن إيد حبيبته
تبقى دى هيه النهايه
مش لاقى حد أكلمه
الخوف مكعبل عمرنا
الجهل قطّع فى الوتر
عوده إتكسر...
ما بقاش فيه لحن الوفا
ولاحتى كلمه حنينه
مشتاق لحد أكلمه
أو أسمعه...
يقوللى إيه إللى إحنا فيه؟
ظلم بيّن
غابه تحكم
حرّمونا حتى نحلم حلمنا
عيون جُمال متشوقه
عصفور وغاوى زقزقه
النيل بيبكى ع إللى راح
من كتر ماشاف من جراح
من كتر طهره إللى إستباح
خايف عليه من وحدته
ياريت فيه حد يكلمه
يفهم عليه ويسمعه
وتكون حياته فضفضه
من بعدها_الله يرحمه. _________
من الديوان الثامن
واقف فى نص السكه
الصادر فى٢٠٢١
الشاعر: محمود سليمان